Atlantic Way #3 - "Violin duel"

Do Kenmare docieramy wieczorem po dniu pełnym wrażeń. Przydałaby się teraz jakaś wisienka na torfie (tfu! torcie!). W każdym razie - szukamy gdzie-by-tu-nie-pograć. Miejscowość ładna, turystyczna trochę. Pubów dużo, niby w każdym ma być irlandzkie granie, ale okazuje się, że albo się skończyło, albo dzis nie ma. Skutkiem czego ciężko coś znaleźć. Wreszcie w jednym małym, ciasnym pubie podobno ma być coś grane. I faktycznie - są dwie gitary, wokal i skrzypce. Postanawiamy zobaczyć. Okazuje się, że to raczej nie będzie typowa irlandzka sesja, a coverowe granie. Ale kto by się przejmował. Pijany letko skrzypek idzie do kibla, w tym czasie Anita przechwytuje jego skrzypce i pogrywa z irlandczykami. Szybko okazuje się, że oni nie chcą z tamtym grać i wolą Anite :D. Skutkiem tegoż przynosimy własne skrzypce i po chwili Irlandczyk-skrzypek wesoło pogaduje z Anitą, powtarzając, że to nie jest irlandzka sesja, tylko amerykańska. Ale przecież każdą sesję można zmienić w irlandzką, nieprawdaż :>? Efekt jest taki, że lecą po 2-3 covery ze smutnym skrzypkiem, a potem irlandzkie sety na dwie pary skrzypiec i czasem gitarę. Brzmi to trochę jak skrzypcowy pojedynek, bo tempa są iście szatańskie, ale wszystkim się podoba i spędzamy tam cały wieczór do nocy. Noc spędzamy na kempingu (i po raz nie wiadomo który, jesteśmy tam jedynym namiotem - dziwne). Kemping kosztuje 20E za dwójkę i jest trochę gorszy niż jego strona w internecie, ale jest ciepła woda i jakaś kuchnia, więc hibernujemy się w namiociku. W nocy jest zimno niemiłosiernie - musimy zmienić śpiwory :P

Komentarze (0)