U podnóża Szosy

Z Branu wyjeżdżamy najedzeni i obżarci i szczęśliwi. Przed nami droga tysiąca zakrętów. Droga szybko wspina się na szczyty wzniesień, przebiegając od czasu do czasu przez wioski. Sprawę transportu, a raczej jego prędkość ograniczają wolno poruszające się ciężarówki. Dlatego już po kilku kilometrach mamy prawdziwy pokaz rumuńskich umiejętności wyprzedzania na zakrętach, po wewnętrznej, zewnętrznej i w sumie każdej innej. Widać czy nie widać - jest wyprzedzane wszystko jak leci. Uwieńczeniem całości są dwa pojazdy ciągnące przyczepy ze słomą. Pierwszy z nich nie daje rady po górkę i ledwo ciągnie. Drugi natychmiast przyspiesza i przednim zderzakiem dojeżdza do końca przyczepy pierwszego - dalej proste - dym z rury i gaz do dechy :) co dwa auta, to nie jedno.

Zwiedzamy jeszcze mauzoleum nieznanego żołnierza. Tzn. Znanego, ale nie nam. Teoretycznie wstęp kosztuje 5 lei, ale to chyba jakaś samozwańcza inicjatywa lokalsów i po krótkim wahaniu wchodzimy do środka na krzywy ryj.

Dzień zmierza ku końcowi, tankujemy auto do pełna i ruszamy w kierunku noclegu. Myśleliśmy o rozbiciu się na dziko, jednak skuszeni prysznicem zmieniliśmy plan i zatrzymaliśmy się na campingu Dracula. O słuszności takiego postępowania mieliśmy okazję przekonać się już jakieś 10 minut później. Campingowy pies zaczął wściekle szczekać i pobiegł w kierunku ogrodzenia. Okazało się, że... odstrasza niedźwiedzia, który wyszedł z lasu w poszukiwaniu pożywienia. Na szczęście znalazł pozostawione przez kogoś resztki i wrócił z nimi do swojego domu.

My na kolację zjedliśmy kiełbasy oraz bakłażany z grilla, potem próbowaliśmy zrobić jeszcze tosty, ale campingowy pies porwał i zjadł nasz kawałek lokalnego sera. Ciekawe jak się potem czuł, bo ser był tak okrutnie słony, że sami mieliśmy problem go zjeść (nawet Tomasz, który jest miłośnikiem słonych serów).

Zdjęcia (4)

Komentarze (0)