Gucza Tromba Festiwalul!!

Droga do Gučy prosadzi przez piękną górską dolinę. Przy wjeździe do miasta płacimy 1000 din (za 1 samochód) za wjazd, parking i wstęp. Znajdujemy miejsce parkingowe i przystępujemy do eksploracji festiwalu. Żeby zrozumieć moc i magię tego festiwalu trzeba na nim być, ale w skrócie można to opisać tak: wyobraźcie sobie cygańską fanfarę, która w sobotni poranek przychodzi grać pod waszym oknem. Teraz pomnóżcie ilość trąbiących osób razy co najmniej 2 (czasami nawet razy 5), a liczbę kapel razy 1000. Z tym, że ci pod oknem fałszują, a ci na festiwalu nie. Cała wioska żyje festiwalem, centrum jest zamknięte dla samochodów. Kapele grają dosłownie wszędzie - na scenach, na trawnikach, chodnikach, w ogródkach restauracji i gdzie tylko się da. Nam też zdarzyła się fanfara w restauracji, podczas nawadniania się, nie było słychać nic prócz trąby. Co ciekawe, wielu lokalsów płaci kapelom za to, żeby zagrały im prosto w twarz, od samego widoku bolą uszy...

Podczas eksplorowania terenów festiwalowych, z pominięciem chronologii: spacerujemy, robimy sobie tradycyjne zdjęcie na pomniku trębacza, kupujemy koszulki, testujemy drinki (lemoniady, kawy, piwa, rakiję) oraz jedzenie (przepyszna pljeskavica w placku + dodatki bez ograniczeń za 250 din) i napawamy się hałasem. O godzinie 21 kierujemy się na stadion, gdzie odbywać ma się finał festiwalu. Już na początku na scenie wydarza się coś, co zostało przez nas określone jako "dramat akustyka" - omikrofonowanie przygotowane mniej więcej dla 10 osób, a na scenie pojawia się co najmniej 40 osób, każdy ze swoją trąbą.

Przy wyjściu ze stadionu wydarza się incydent, otóż podczas wejścia zostało nam zarekwirowane narzędzie Leatherman, do odbioru przy wyjściu. Przy wyjściu jednak wszyscy udają, że nic nie wiedzą o żadnym Leathermanie, a najmniej wie ten, który go zarekwirował. Obchodzimy stadion dookoła, Anita i Tomasz zostają przed wejściem, a do akcji wkracza Kapitan Bomba, który doskonale wyjaśnia chciwemu serbskiemu policjantowi co myśli o nim i o jego przodkach oraz jak bardzo jest mu w stanie uprzykrzyć życie, więc ten nagle przypomina sobie o co chodziło i oczywiście zwraca narzędzie. Kompletnie wymęczeni powracamy do naszej bazy i ustalamy, że rano śpimy ile wlezie.

Zdjęcia (7)

Komentarze (0)