Przejazd do San Pedro de Atacama

[rowniez przepraszamy za brak polskich znaczkow]
Z samego rana obudzi³ nas budzik (a w zasadzie rodzica [tate], bo ja i Kasia i Mama nic nie slyszelismy). Spakowalismy bambetle i ruszylismy na obiecane (wliczone w cene) sniadanie. W zasadzie raczej namiastka sniadania. Zaczelo sie tak: usiedlismy przy stole, gdzie siedzial juz tubylczy turysta. Z usmiechem na ustach rozpoczelismy miseczke mleczka z platkami i miedzy soba cicho komentowalismy jaki to argentyczyk jest dziwny, ze na sniadanie je krakersy z dzemem. Coz. TO nie on byl dziwny, tylko sniadanie. Z glupimi minami czesc z nas (tato i kasia) jadla krakersy, ja uznalem jednak, ze nie umieram z glodu i zaspokoi³em sie dodatkowym kakao. Czesc z nas w dobrych humorach (mama i tato), druga czesc w gorszych (ja i Kasia) ruszylismy na autobus. O tej porze miasto wyludnione, ciemno i ogolnie smutno. Na dworcu zakupilismy pare bu³eczek, gdyz w cenie biletu (170 peso/os do San Pedro de At.) wliczone jest sniadanie (o tym za chwile), lunch oraz snaki (?) i napoje. Autobus (Pullman) calkiem wygodny. Powoli wstawa³o s³once, a caly autobus w zasadzie sobie drzema³. W miedzyczasie zaserwowano sniadanie. Coz. Po raz kolejny los sobie ze mnie(nas) zazartowal - w sklad tegoz wchodzilo: herbatka, KRAKERSY(!!!!) i ciasteczko (mini). Moj humor jeszcze sie pogorszy³ :) Po okolo 2 godzinach wzglednej drzemki autobus skrêci³ w drogê wiod¹c¹ do San Pedro. No tu zaczely sie wreszcie widoki jakie lubimy, dzika przyroda... Mimo, ze autobus wygodny, to jednak w moim odczuciu na taka turystyczna trasê lepszym by³by jakis rozlatuj¹cy sie pojazd w ktorym mozna otwierac okna na osciez i czlowiek czuje, ze jedzie. Tu wszystko ³adnie, jednak uczucie ogladania "zza szybki" pozostaje. Pierwsze co rzuca sie w oczy dla "Swiezakow" w Am. P³d to ogromne iloœci kaktus

Zdjęcia (2)

Komentarze (0)